Eindelijk ook voor volwassenen! De Litore jurk

Heb jij dat nou ook? Dat je een mooie jurk voor je dochter naait en dat je zou willen dat hij er ook in jouw maat zou zijn? Ik wel! Niet eens om te kunnen twinnen, al vind ik dat stiekem soms best leuk (fout, ik weet het). Sommige jurken zijn zo mooi, die wil je gewoon zelf ook hebben.

Gelukkig weten ze dat bij Sofilantjes en is er een nieuw patroon op de markt gekomen. Ik was een van de gelukkigen die mocht testen: de Litore jurk voor volwassenen! En hij is weer leuk!

Het patroon is net zo leuk als die voor de meisjes, maar dan wel aangepast aan een volwassen lijf. Mooi en vrouwelijk.

Er zijn twee verschillende opties voor het lijfje en verschillende rokopties. Ik testte de hoog laag rok en de a-lijn rok tot op de knie. Over de hoog laag rok had ik zo mijn twijfels, zou dat niet te meisjesachtig zijn? Maar ik moest hem maken en het resultaat is erg mooi geworden al zeg ik het zelf!

Het waaide nogal toen we de foto’s maakte, dus die rok ging alle kanten op. Heb je die rug al goed bekeken? Zo mooi met die bandjes!

En ook handig, door het rechte bandje kan er een gewone bh onder gedragen worden.

De tweede Litore die ik voor mezelf naaide was met een a-lijn rok. Het patroon is niet moeilijk om te naaien, maar wel ik het handig om Alle tips die in de beschrijving staan goed op te volgen. Zo voegde ik framilon (doorzichtig elastiek) toe aan de bandjes en ook aan de halslijn. In het armsgat was dat voor mij niet nodig, maar ik kan me voorstellen het verschil tussen bovenbuste en buste wat groter is dat ook nodig kan zijn om gapende armsgaten te voorkomen.

Zo blij ook met de deze jurk! Het ziet er door de andere rok en andere stof gelijk heel anders uit weer!

Het patroon is tot 21 juli in de sale verkrijgbaar bij Sofilantjes.

Testerdetest… de risu dress

Wie Anne van Sofilantjes volgde in het project run and play, weet dat ze daar een prachtige jurk voor haar dochter had gemaakt. En hoe geweldig is het dat die jurk nu ook als naaipatroon beschikbaar is bij Sofilantjes.

Ik twijfelde niet lang (uhm, helemaal niet) toen er testers gezocht werden. Elin en ik waren stiekem al verliefd op deze jurk, dus hoe leuk is het dat ik hem mocht testen.

Op naar Holland Stoffenhuis voor stof. En daar hadden ze net nieuwe stoffen binnen, ééntje waarvan ik gelijk wist dat ik enorm veel beste-moeder-van-de-wereld-punten zou scoren als ik de jurk daarvan zou maken. Dus dat deed ik.

De halslijn van deze jurk is heel bijzonder, aan de achterkant door de open rug en de overslag en aan de voorkant zit een kleine overslag. Heel mooi, maar wel even priegelen vond ik het. Als de halsboorden eenmaal vastzitten is het lastigste stuk ook achter de rug en de jurk makkelijk in elkaar te zetten. Vooral door de duidelijke beschrijving die bij het patroon zit, zo fijn is dat!

En weet je wat er ook zo leuk is aan deze jurk? Hij heeft zakken! Eentje, of twee, net wat je wilt. Ze zijn onafgewerkt, wat ik zelf wel fijn vind, zo hoef ik niet over dikke lagen stof te topstitchen.

Elin is duidelijk, die vindt de jurk geweldig! En haar vriendinnen ook, er zijn er al twee voorzien van een Risu jurk.

Ik heb ook al gave hacks gezien met andere Sofilantjes patronen. Zelf wil ik nog de lange rok van de Litore eens aan deze jurk zetten.

Tot 10 juni is het pdf patroon in de sale bij Sofilantjes.

Advena top, tuniek en jurk

Ik mocht voor het eerst een patroon testen voor Sofilantjes, de advena, een patroon voor een top, tuniek of jurk met drie verschillende halslijnen.

Als opdracht kreeg ik om de jurk te testen, met een driekwart mouw. Nou, dat zag ik wel zitten en Elin, die nooit genoeg jurken heeft vond het ook wel prima. De stof haalde ik bij Holland Stoffenhuis, wat ben ik toch verwend met zo’n stoffenwinkel op loopafstand.

Ik maakt voor mijn dame de 134 en hoefde niets aan te passen. Het patroon zit goed in elkaar en de beschrijving is erg duidelijk, wat is dat toch fijn werken en wat een werk zit daarin voor de ontwerpster!

Afgelopen weekend hadden we het heel druk met Nathans verjaardagsfeest, dus ik was maandag blij verrast dat het zulk mooi weer was. Kon ik mooi na schooltijd foto’s maken. Helaas zag ik rond een uur of drie de eerst flarden zeedamp al voorbij waaien en zag ik mijn fotomoment letterlijk in de mist opgaan. Na het eten ben ik met Elin toch even richting de boulevard gelopen en konden we tussen het duin nog best wat mooie foto’s maken. Elin vond het een feestje, dat is wel te zien ook!

Ik maakte een bijpassende legging uit een boek van farbenmix dat ik al jaren in huis heb.

Naast deze jurk maakte ik ook een tuniek met korte mouwen, waarvoor ik de stof al had liggen, gekocht op het stoffenspektakel. Erg leuk geworden vind ik die zelf. Ik ben vooral weg van de halslijn, zo mooi!

Het patroon is in de sale tot 15 april 8.00 uur en kost nu €6,50. Snel naar de webshop van Sofilantjes!

Bye bye naaidip!

Een aantal weken terug gaf ik me op voor een creatieve naaiuitdaging met Mamarieke en Stoffenfeest. Al maanden kon ik me niet echt tot naaien zetten. Ik begon iets en haakte al af tijdens het tekenen van het patroon. Een serieuze naaidip dus.

Door deze naaiuitdaging waarin je drie criteria zou krijgen waar je wat mee mocht doen hoopte ik weer een beetje motivatie en zin te krijgen in naaien. Nou, ik kan je vertellen, dat is gelukt. Het bedenken van criteria voor een ander, het nadenken over wat ik met mijn gekregen criteria zou kunnen, het gaf me zoveel zin om weer te beginnen met een leuk en uitdagend project!

Van mijn maatje Malorie kreeg ik de uitdaging om zoveel mogelijk te gebruiken wat ik al in huis heb en voor mezelf te naaien. Als derde uitdaging kreeg ik de opdracht om paspel te gebruiken.

In een eerdere post liet ik al wat sneakpeaks zien van wat ik gemaakt heb. Maar nu mogen we eindelijk showen!

Ik naaide voor mezelf een prachtige tas!

Op pinterest deed ik wat ideetjes op, maar het patroon tekende ik zelf. Ik verknipte een gescheurde spijkerbroek van manlief, gebruikte een restant kurkleer en had nog een prachtig stukje katoen liggen met daarop schilderijen van Rembrandt voor de binnenkant van de tas.

Alleen het goudkleurige paspelband kocht ik nieuw, ik moest en zou die kleur paspel gebruiken, dat was niet meer uit mijn hoofd te krijgen!

Gespen en sluitingen gebruikte ik van mijn oude, vergane tas. Upcycling it is! In mijn kast lag al een paar jaar een stuk ‘soft and stable’. Dat is een volumineuze versteviging die je niet opstrijkt, maar mee naait. Ik had er nog niet eerder mee gewerkt, maar ben er erg tevreden over. Het laat zich makkelijk verwerken en mijn tas staat als een huis.

Ik gebruik deze tas nu dagelijks, er past genoeg in en hij is ook niet te groot. Ik ben er blij mee! En wat nog leuker is, sinds de naaiuitdaging staat mijn naaimachine niet meer stil, ik heb weer volop zin en inspiratie! Precies wat ik nodig had. Dankjewel Marieke en Guus voor het organiseren van de naaiuitdaging! En Malorie bedankt voor je leuke criteria!

Een naamslinger voor Novi

In onze familie werd een achternichtje geboren met de prachtige naam Novi. Ik wilde graag wat zelfgemaakts geven, maar was best onzeker of ik wel leuke stoffen kon vinden voor kleding. Op het verlanglijstje van Novi stond ook een stoffen naamslinger, dus in plaats van kleding heb ik deze gemaakt. Een eerste keer dat ik gevulde letters maakte, maar ze zijn best goed gelukt. Novi’s kamertje is in prachtige koraalrode en flamingoroze tinten, gelukkig had de plaatselijke stoffenwinkel Holland stoffenhuis precies de juiste stoffen in huis en kon ik aan de slag. Op de site van Ottobredesign vond ik een werkbeschrijving en sjablonen voor de letters.

Ik ben een blij met hoe de slinger is geworden! En de ouders van Novi ook, altijd leuk om iets zelfgemaakts te geven.

Mijn dochter Elin maakte van dezelfde stofjes een bijpassend knisperdoekje voor Novi op haar eigen naaimachine. Helaas heb ik daar geen foto van. Wel begreep ik dat Novi erg blij is met haar mooie, knisperende doekje.

Creatieve naaiuitdaging

Mijn hemel, wat ben ik hier een tijd niet geweest. Jaren niet zelfs. Terwijl ik in al die tijd best wel wat genaaid heb.

Vorige week meldde ik me aan voor een creatieve naaiuitdaging. De afgelopen maanden kon ik mijn draai maar niet vinden, ik begon wel aan projecten, maar na het overtrekken van het patroon op patroonpapier was ik er meestal alweer klaar mee. En ik was ook klaar met die lusteloosheid, maar kom daar maar eens uit.

En toen las ik over een creatieve naaiuitdaging, bedacht door Marieke van Mamarieke en Guus van Stoffenfeest. Je zou gekoppeld worden aan een maatje en voor elkaar zou je dan twee naaicriteria bedenken. En een derde criteria kreeg je van Marieke en Guus. Klinkt erg leuk, vooral als je wel weer een uitdaging en wat motivatie van buitenaf kunt gebruiken.

Ik gaf mezelf op en werd gekoppeld aan een maatje waar ik twee criteria voor verzon, namelijk dat ze voor zichzelf mocht naaien met materialen die ze al in huis heeft. En hoe grappig was het dat ik precies dezelfde criteria terug kreeg! Het derde criterium voor mij was dat ik paspel moest gebruiken.

Ik had geen idee wat ik moest gaan maken. Een jurk, maar echt veel zin had ik daar ook weer niet in. Maar wat dan? Tot afgelopen zondag mijn man uit zijn broek scheurde. Hij was degene die zei: “Waarom maak je niet een tas van deze spijkerbroek?”

Wat een geweldig idee! Ik heb namelijk een hele fijne tas. Een tas die zo fijn is dat ik hem al 20 jaar lang overal mee naartoe sleep. Maar die tas is echt aan zijn eindje. Manlief vroeg al vaker of ik geen nieuwe tas wilde, maar geen enkele tas is zo fijn als deze oude, afgedragen tas. Ik bedacht dat ik deze tas gewoon ging namaken. In ieder geval hetzelfde soort model, een messengerbag.

Zoals je ziet is deze tas nu echt wel op. Om ervoor te zorgen dat ik niet uit gemak en gewoonte deze tas blijf pakken zette ik gelijk de schaar erin. De gespen en sluitingen waren nog prima te gebruiken. Ik keek goed hoe de tas in elkaar zat en tekende een patroon. De spijkerbroek knipte ik helemaal uit elkaar om er mijn nieuwe lievelingstas van te maken.

En gelukkig had ik nog kurkleer en soft and stable in huis, allebei ook nodig. Alleen wilde ik heel graag goudkleurig paspelband gebruiken. En dat had ik niet in huis. Dus dat heb ik toch maar bij Holland Stoffenhuis snel even aangeschaft. Verder kon ik alles uit mijn eigen voorraad halen.

Vandaag ben ik gelijk nadat ik de kinderen naar school had gebracht achter de naaimachine gaan zitten en heb ik door genaaid tot hij af was. En hij is mooi! Alleen mag ik hem nog niet showen, nog even geduld hebben dus…

Ik maakte een zomerjas…

En ik vind hem niet mooi…

Een aantal maanden terug ontdekte ik de panelen van Bambiblauw.be. Prachtige panelen waar ik direct wat mee wist te maken. Nathans verjaardagstrui bijvoorbeeld. En voor allebei de kinderen een zomerjas. Tot zover ging het goed. En toen ging ik de fout in. Ik liet mijn dochter zelf het paneel voor haar zomerjas kiezen. Lief zachtroze met een poesje erop. Panelen werden besteld en vorige week ging ik vol goede moed naar de plaatselijke stoffenwinkel om een bijpassende stof te vinden. Dat bleek een flinke opgave. Ik had in mijn hoofd het idee om het lichtroze te combineren net geel. Maar de juiste kleur geel was niet te vinden. Dan maar roze. In de hele stoffenwinkel genoeg roze te vinden, maar maar een rol stof in de juiste tint.

Dit weekend ging ik nog steeds vol goede moed achter de naaimachine zitten en naaide ik de jas. Hij zit netjes in elkaar. De stoffen passen prima bij elkaar. Ik gok zomaar dat mijn dochter het een mooie jas vind en hem vanmiddag al aan wil naar school.

Maar ik vind hem niet mooi… Het glazuur springt van mijn tanden vanwege het hoge schattigheidsgehalte. Mijn stoere, vrolijke meisje heeft nog nooit zo’n zoet jasje gehad.

Het paneel is nog steeds erg mooi. Al had ik zelf niet voor het poesje gekozen, maar goed, ik besloot toen om mijn dochter te laten kiezen. In een andere stoffencombinatie had het me waarschijnlijk ook mooier geleken, maar ik kon echt de goede stof er niet bij vinden. Nou ja. Hij is af.

Zal ik hem toch maar laten zien?

Happy campers

Afgelopen week bedachten we ons dat Hemelvaart en Pinksteren helemaal niet ver weg meer zijn. Naast de fantastische gebeurtenissen die we op die dagen mogen vieren, zijn het voor ons ook de weekenden waarin we onze tent weer uit de berging tevoorschijn halen en ergens in ons land gaan kamperen. We hebben nog niets gepland, maar hopen in ieder geval een lang weekend op Texel te bivakkeren. Wie een leuke, kleinschalige camping weet op Texel mag het me zeggen, ik googel me suf en kan maar geen keuze maken.

Wat ik wel kan is zorgen dat de outfits voor mijn eigen twee happy campers klaar is. Sinds kort ben ik de trotse bezitter van een Brother Scan n cut en ben ik weer een hobby rijker.

Ik maakte onderstaande afbeelding en streek die op de shirts. Elin is er gelukkig mee en ik ook!

 

 

Tipilove

Omdat Nathan begin april alweer 2 jaar wordt, werd het wel eens tijd om na te denken over een verjaardagscadeau voor hem. Mijn lief stelde een tafeltent voor. Superleuk natuurlijk, maar ook gruwelijk veel werk voor de perfectionist in mij die daar dan weer vanalles aan en op verzint, zoals je hier kunt zien. Ik wilde een tipi. Eerder maakte ik er al een voor een buurjongen en sindsdien wil mijn oudste er ook eentje. Daarom krijgt de jongste er nu een voor zijn verjaardag. Logisch toch?

Ik kocht mooie stevige stof en naaide een tipi. Maar dan is het nog niet klaar. Er moest een zacht speelkleed in. En zo’n tipi verdient ook wel wat aankleding. En in een tipi hoort een indiaan. Een speelkleed werd genaaid. Een indianentooi was ook zo klaar. Van vilt maakte ik twee veren voor over de bamboestokken. Datzelfde vilt gebruikte ik ook voor een wolkenkussen voor in de tipi.

Tot zover het voor mij niet al te ingewikkelde gedeelte. Toen wilde ik de tipi op de foto zetten. Hahaha. Ooit volgde ik een korte cursus fotograferen. Ik bakte er niet veel van helaas. En een grote tipi mooi fotograferen in een vol huis is best een opgave. Vooral als je alle foto’s daarna moet croppen om alle zooi niet op de foto te hebben. Dus ik bedacht dat ik wel even naar het strand ging voor een leuke foto van de tipi.

Zo gezegd zo gedaan. Op naar het strand, prachtig blauwe lucht, aangename temperatuur en een zacht briesje. Heerlijk weer. Maarja, dat briesje was best een uitdaging, aangezien ik geen scheerlijnen bij me had voor de tipi. En misschien moet ik de volgende keer ook even controleren of het kaartje van de fotocamera niet bijna vol is. Fotograferen met obstakels dus. Maar de tipi staat er mooi op. Al is hij niet heel netjes opgezet. En moest ik het tentdoek stutten met wat zand.

Veertjes om het af te maken.

Het speelkleed heeft een grijsgroene wafelstof aan een kant.

En zwarte kruisjes aan de andere kant.

De vilten veren voor over de tentstokken.

Ik ❤ dit kussen

Van deze mag ik van mijn dochter nog een tweede maken voor haar.

Ik ben erg gelukkig met hoe alles is geworden!

Wil jij nu ook een tipi? Dat kan, stuur me een berichtje. Ook het speelkleed, het kussen en de verentooi maak ik op bestelling.

Er was er een jarig, hoera, hoera

Dat kun je wel zien dat is zij!

Al een ruime maand geleden werd mijn meisje 5 jaar! Uiteraard hebben we dit uitgebreid gevierd en maakte ik ook dit jaar weer een verjaardagsjurk. De louisa dress van Compagnie M werd het ditmaal. Dat ik deze jurk nog niet eerder heb gemaakt, wat een ontzettend mooi patroon is het. Ik maakte de mouwen iets langer door er manchetten aan te zetten.

De gebloemde stof liet ik doorlopen aan de achterkant. Dat was ook met de beschrijving die bij het patroon zat nog best even puzzelen, maar het is gelukt.

Dit jaar mocht Elin ook een feestje geven. Ze wilde een Elsafeestje, hoe kan het ook anders. En of ik voor iedereen een Elsajurk wilde maken. Nou, ehm, zijn Elsacapes ook goed? Zo gezegd zo gedaan. Ik haalde lichtblauwe goedkope stof bij de winkel en tekende een cape, wat niet meer is als een halve cirkel en een capuchon. Met de lockmachine zaten de capes zo in elkaar.

De uitnodigingen moesten ook van Elsa zijn. Gelukkig is daar Pinterest en kwam ik een leuk en uitvoerbaar idee tegen. Met blauw karton, wat lichtblauwe tule en een glimmend lintje maakte ik de uitnodigingen.

Op het feestje zelf gingen de dames cupcakes versieren, en Elsakroontjes versieren. Ik had in de stoffenwinkel lichtblauw tassenvilt gevonden en daar had ik kroontjes uit geknipt. Met glitters, lint en plaksteentjes konden de meisjes hun eigen kroon mooi maken.

Na nog wat spelen, nagels lakken en pannenkoeken eten zat het feestje erop. Maar de verjaardagsvreugde was nog niet over. Getrakteerd moest er worden! Op school en op dansles. Op school trakteerde ze vlinders, plastic zakjes die door een versierde wasknijper bijeen werden gehouden en waar in de ene ‘vleugel’ popcorn zat en in de andere druiven. Op dansles werden er mandarijntjes getrakteerd met een snoepmondje.

En eindelijk brak ook de dag aan dat alle visite zou komen. En dat ze haar Elsataart zou mogen zien. En dat ze heel veel cadeautjes zou krijgen. Ze is inderdaad goed verwent. En de Frozentaart was prachtig en heerlijk. En nee, die is niet door mijzelf gemaakt. Wat een feest was het, al die dagen. Ze kan nu al niet wachten tot ze weer jarig is.